Is China dichterbij dan bijvoorbeeld Amersfoort?
“Als de wind van verandering blaast, bouwen sommige mensen muren en anderen windmolens.” Aldus een Chinese wijsheid, oppoppend als een oude man in een droom. Waarom niet, hij komt regelmatig langs, goed om wat zicht te krijgen.
Persoonlijk laat ik het liever waaien, heerlijk met de armen wijd, lekker met af en toe een brul in de bries als spontane blije verwelkoming. Gewoon tot je laten komen, uit je laten stromen, als kracht die ongericht niet benut of tegengehouden moet worden. Zijn het juist de inspanningen die weerstand aanbrengen, daarmee de natuurlijke flow en groei vanuit bedenkingen inkadert. Er is niets meer nodig, als je laat zijn wat er is. Als eindelijk gevonden rust. Wees de verandering die je voelt, ontwijk het niet door te richten op wat moet, herhaal de geschiedenis niet door jezelf te herhalen. Er is geen vasthouden, aan dat wat tot je komt, je hoeft het alleen maar te verwelkomen. Als natuurlijke heling. Niets meer nodig, dan het volgen van de beweging die van zelf de juiste kant op wijst. Eenvoud in vertrouwen, dat het goed was en goed zal komen. Als ongericht gezicht, zonder ingeprente angst dat je niet met winden mee mag waaien~
Dus tsja, Amersfoort is soms verder dan China, net hoe de wind waait, net wat je wilt geloven. Behalve als het er niet toe doet, als het niet om je plaats gaat, maar om de werveling daar ver voorbij. Als wijs van heden.
